¡Hola a todos!
El año pasado me inicié en la aventura de los blogs (¿os acordáis?) para compartir las novedades de nuestro viaje a Australia con familia y con amigos y, además, poder documentar el viaje. Buscaba narrar anécdotas, compartir algunas fotos de paisajes, de nosotros y de cualquier cosa que me llamara la atención. ¿Y este año? Pues es importante que sepáis que...
¿Y dónde vamos este año? Pues a la Costa Oeste de Estados Unidos, por resumirlo de alguna manera. La idea es trazar la siguiente ruta:
- Semana 1 - Parques Naturales (algunos; ¡nótese que 7 días no dan tanto de sí!)
- Semana 2 - Costa Oeste (San Francisco, Santa Mónica, Los Angeles)
- Semana 3 - Hawái (¡más al Oeste de USA imposible! Oahu/Honolulu y Kona/Grand Island)
Los 14 días de paseo por el continente americano se pueden resumir con la siguiente imagen. Cómo veréis nos vamos a pasar más horas en el coche que Vermaelen en rehabilitación, pero nos hemos buscado un coche cómodo y ganas no nos faltan :-)
Dicho esto... ¡empieza el viaje! El sábado nos levantamos prontito (6.30AM) para ir al aeropuerto con tiempo. Ahí cogimos el avión Barcelona-Londres e hicimos la conexión Londres-Phoenix. Es divertido comentar que, de lo dormidos que íbamos, nos pusimos cada uno una prenda al revés durante varias horas.
Tras un laaaargo vuelo que ocupamos durmiendo, mirando películas y haciendo algún que otro Sudoku, llegamos a Phoenix. Lo primero que nos llamo la atención es la temperatura. 46ºC. Sí, lo habéis leído bien. Yo con 30º ya sudo. Con 46º ponedle imaginación. ¡Asfixiante! Gracias a Dios estuvimos poco en la ciudad y marchamos con nuestro nuevo coche (un Chrysler la mar de espacioso) rumbo a Flagstaff, donde nos esperaba el hotel.
El trayecto de 2hrs de coche después de todo el vuelo fue duro, no, lo siguiente -especialmente para la conductora-, llegando muy justitos de fuerzas al... ¿he dicho hotel? En realidad se trataba de un motel donde, las cosas como son, hemos estado muy a gusto.
Así que... ¡a dormir que mañana empieza el viaje de verdad! El Gran Cañón del Colorado (Grand Canyon).
¡Un abrazo!
El año pasado me inicié en la aventura de los blogs (¿os acordáis?) para compartir las novedades de nuestro viaje a Australia con familia y con amigos y, además, poder documentar el viaje. Buscaba narrar anécdotas, compartir algunas fotos de paisajes, de nosotros y de cualquier cosa que me llamara la atención. ¿Y este año? Pues es importante que sepáis que...
- (1) Le he cogido el gusto y repetiré de nuevo la experiencia "bloggera", a lo cuaderno de bitácora. Si no os interesa demasiado pero me queréis mucho y me queréis hacer feliz os quedáis con un par de anécdotas aleatorias y listos, que aún lloro de emoción cuando alguien me preguntó sobre un detalle del blog de Australia ahora hace unas pocas semanas.
- (2) La brevedad seguirá dependiendo del día y sus anécdotas, mi estado de humor, las horas de sueño que llevemos a las espaldas y mi nivel de paciencia con el Internet. Si veis mucho texto (que pasará) podéis leer en diagonal (o no leer) y mirar las fotos, así os quedáis con un pedacito del viaje.
¿Y dónde vamos este año? Pues a la Costa Oeste de Estados Unidos, por resumirlo de alguna manera. La idea es trazar la siguiente ruta:
- Semana 1 - Parques Naturales (algunos; ¡nótese que 7 días no dan tanto de sí!)
- Semana 2 - Costa Oeste (San Francisco, Santa Mónica, Los Angeles)
- Semana 3 - Hawái (¡más al Oeste de USA imposible! Oahu/Honolulu y Kona/Grand Island)
Los 14 días de paseo por el continente americano se pueden resumir con la siguiente imagen. Cómo veréis nos vamos a pasar más horas en el coche que Vermaelen en rehabilitación, pero nos hemos buscado un coche cómodo y ganas no nos faltan :-)
Dicho esto... ¡empieza el viaje! El sábado nos levantamos prontito (6.30AM) para ir al aeropuerto con tiempo. Ahí cogimos el avión Barcelona-Londres e hicimos la conexión Londres-Phoenix. Es divertido comentar que, de lo dormidos que íbamos, nos pusimos cada uno una prenda al revés durante varias horas.
Tras un laaaargo vuelo que ocupamos durmiendo, mirando películas y haciendo algún que otro Sudoku, llegamos a Phoenix. Lo primero que nos llamo la atención es la temperatura. 46ºC. Sí, lo habéis leído bien. Yo con 30º ya sudo. Con 46º ponedle imaginación. ¡Asfixiante! Gracias a Dios estuvimos poco en la ciudad y marchamos con nuestro nuevo coche (un Chrysler la mar de espacioso) rumbo a Flagstaff, donde nos esperaba el hotel.
El trayecto de 2hrs de coche después de todo el vuelo fue duro, no, lo siguiente -especialmente para la conductora-, llegando muy justitos de fuerzas al... ¿he dicho hotel? En realidad se trataba de un motel donde, las cosas como son, hemos estado muy a gusto.
Así que... ¡a dormir que mañana empieza el viaje de verdad! El Gran Cañón del Colorado (Grand Canyon).
¡Un abrazo!
Molt bon viatge cracks!!! Disfruteu a tope, i guardeu uns dinerets per "gamblejar" a las vegas, dude!!! ;) Petoooons!
ResponderEliminarErnest & Mercè
Molt bon viatge cracks!!! Disfruteu a tope, i guardeu uns dinerets per "gamblejar" a las vegas, dude!!! ;) Petoooons!
ResponderEliminarErnest & Mercè
Jajajaja. Això farem!! (disfrutar, que gamblejar m'ho tenen prohibit si pujo de 50$). Una abraçada enorme als dooos!!! :)
ResponderEliminarAra també fas blogs??? No pares nen! Gaudiu del viatge!!! ;-)
ResponderEliminarJajajjaa. Doooncs sí!!! Em vaig aficionar l'any passat a Austràlia i m'agrada molt!! Una abraçda enorme!! ;)
Eliminar